1.
หนึ่งในเคล็ดลับที่จะทำให้เราค่อย ๆ ประสบความสำเร็จในชีวิต แม้ว่าตอนนี้ยังไม่มีเงิน ยังไม่มีคอนเน็คชั่น พูดง่าย ๆ ก็คือไม่มีต้นทุนอะไรเลย (แต่ต้องมีความตั้งใจในชีวิตนะ)
เคล็ดลับนั้นก็คือ ขอเพียงมี "เวลาว่าง" เราก็เวลาใช้เป็นทุนสร้างตัวเองได้
ในขณะที่คนจำนวนหนึ่งใช้เวลาหมดไปกับสิ่งบันเทิงเริงใจ ให้เรานำเวลานั้นใช้ไปในสิ่งที่มีประโยชน์ เช่น เปิดดูคลิปความรู้ใน youtube (ฟรี) ฟัง podcast มีประโยชน์ (ฟรี) เรียนออนไลน์ฝึกภาษาอังกฤษ (ฟรี) เข้าเว็บไซต์อ่านบทความดี ๆ (ฟรี) เข้าสัมมนาฝึกทักษะอาชีพ (ฟรีหรือถูกมาก)
พูดง่าย ๆ อะไรก็ได้ที่สร้างสาระให้กับชีวิต ให้เราใช้เวลาไปกับมัน ขอเพียงทำสิ่งนี้ให้นานพอจนเป็นนิสัย ความรู้จะสั่งสมขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นไอเดีย ซึ่งถ้าไม่เอาแต่คิด เราจะเริ่มอยากลงมือ อยากเจอผู้คน อยากลองทำ อยากเก่ง อยากดีกว่านี้ พูดง่าย ๆ ก็คือ "อยากสร้างสาระให้ชีวิต"
เมื่อทำมากพอ ทำบ่อยเข้า ล้มบ้าง ลุกบ้าง ชีวิตจะปฏิเสธความก้าวหน้าไม่ได้เลย โอกาสดี ๆ ที่น่าสนใจจะเทลงมา เงินไม่เอา เขาก็จะประเคนให้ คนดี ๆ จะหลั่งไหลมาหา คอนเน็คชั่นจะเริ่มต่อจุด
ทั้งหมดนี้...เกิดจากการที่เราเปลี่ยนเวลาว่าง มาสร้างสาระให้ชีวิตนั่นเอง
2.
คำถามก็คือ แล้วอะไรคือสาระ อะไรคือไร้สาระ? เพราะแต่ละคนก็ชอบไม่เหมือนกัน จะไปตัดสินคนอื่นได้อย่างไร?
คำตอบก็คือ ให้ถามตัวเองว่าสิ่งนี้ที่ฉันใช้เวลาอยู่ตอนนี้ ฉันดูอยู่ ฉันฟังอยู่ ฉันพูดถึงอยู่ ฉันคิดถึงอยู่ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ในวันพรุ่งนี้ ยังสำคัญกับชีวิตฉันหรือไม่? ยังมีประโยชน์เก็บไว้ใช้ในภายหน้าได้หรือเปล่า? ใช่สิ่งที่จะพาให้ฉันก้าวไปข้างหน้าหรือเปล่า?
ถ้าสิ่งนั้นไม่นำพาชีวิตไปข้างหน้า ถ้าสิ่งนั้นในวันพรุ่งนี้ก็ไม่สำคัญกับชีวิตแล้ว นั่นล่ะ...สิ่งที่เรียกได้ว่า "ไร้สาระ" ไม่ใช่เวลาที่เราจะใช้ไปกับมัน
ชีวิตไม่ใช่การแข่งรถ ที่ต้องเร็วกว่า ต้องแรงกว่า จึงจะชนะ แต่ชีวิตคือการขับรถปกติธรรมดา เพียงแต่ต้องขับให้ถูกทาง ไม่ออกนอกลู่ ไม่เสียเวลาไปกับสิ่งไร้สาระข้างทาง ขับตรงของเราไปเรื่อย ๆ เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็ไปต่อ
แบบนี้ อย่างไรเสียก็ถึงเส้นชัยที่มุ่งหวังอย่างแน่นอน
3.
ผมเขียนแบบนี้ ก็ใช่จะหมายถึงเราทำสิ่งไร้สาระไม่ได้เลย เราพักได้ เราสนุกได้ เราไร้สาระได้ (ผมเองก็ติดซีรีส์) เพียงแต่ต้องถามตัวเองว่า...แล้วตอนนี้มันใช่เวลาหรือเปล่า?
"ถ้ายังลำบาก อย่าเพิ่งรักความสบาย อะไรที่ไม่ทำให้ตาย จะทำให้เราโต" ผมเคยเขียนประโยคนี้ไว้นานแล้ว และยังคงเชื่ออย่างนั้นอยู่ ก็ในเมื่อตอนนี้เรามีต้นทุนเพียงอย่างเดียว นั่นคือ "เวลา" ถ้าเอาเวลาไปถลุงไถลไถเล่นมือถือ ดูแต่สิ่งสนุก เน้นสิ่งบันเทิงไปวัน ๆ เลิกงาน ตรงกลับบ้านพักผ่อน ซ้อมนอนเล่น ก่อนนอนจริง
...แบบนี้ชีวิตจะเปลี่ยนได้อย่างไร?
หรือแม้แต่บางคน ทั้งที่พอมีเวลา ทั้งที่พอมีเงิน แต่ก็น่าเสียดายที่ยังเข้าใจผิด คิดไปว่า "ค่าเล่าเรียน" นั้น ต้องมีใครบางคนคอยจ่ายให้ ทั้งที่ความจริงก็คือ "ถ้าอยากมีชีวิตที่ก้าวหน้า เราต้องจ่ายค่าเรียนให้ตัวเอง"
สิบเอาหนึ่ง จับผู้ใหญ่วัยทำงานมารวมกันร้อยคน โยนคำถามไปว่า...ใครบ้างซื้อหนังสือความรู้มาอ่าน ใครบ้างฟัง podcast รายการสาระ? ใครบ้างเข้าฝึกอบรมสัมมนาต่าง ๆ? ใครบ้างฝึกวิชาชีพเสริม? ...ใน 100 คน น่าจะยกมือไม่เกิน 10 คน
สิบเอาหนึ่ง จับผู้ใหญ่วัยทำงานมารวมกันร้อยคน โยนคำถามไปว่า... ใครไปช้อปปิ้งร้านเปิดใหม่แล้วบ้าง? ใครดูซีรีส์เรื่องล่าสุดแล้วบ้าง? ใครวางแผนเที่ยวแล้วบ้าง? ...น่าจะยกมือกันเยอะมาก
เราจ่ายให้หลายเรื่อง แต่กลับไม่จ่ายค่าความรู้พัฒนาตัวเอง
4.
อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้ไม่มีใครผิดหรอกครับ เงินของเขา เวลาของเขา เขามีสิทธิ์ใช้ในแบบที่พอใจ เราจะไปยุ่งได้อย่างไร?
เพียงแต่ใครก็ตามที่อยากก้าวหน้า เขาต้องรู้ว่าเวลาและเงินที่จ่ายออกไปนั้น แค่ทำให้เป็นคนทันสมัย ไม่ตกเทรนด์ หรือทำให้ชีวิตก้าวไปข้างหน้า
ไม่มีใครส่งเราเรียนไปตลอดชีวิต วันนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ได้แปลว่าจะต้องเลิกเรียนรู้ ถ้าอยากมีชีวิตที่ก้าวหน้า เราต้องจ่ายค่าเรียนให้ตัวเอง จะจ่ายเป็นเงิน เป็นเวลา เป็นอะไรก็ได้ ...แต่ต้องจ่ายเอง
ถ้ามีเงิน ลองจ่ายเงินเรียน เราจะตั้งใจมากขึ้น ถือเสียว่าเป็นการลงทุน แต่ถ้ายังไม่มีเงิน ให้จ่ายเป็นเวลา ให้จ่ายเป็นความตั้งใจ ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ อย่าเพิ่งรักสนุก รักสบาย
ใช้เวลาอย่างตั้งใจ เพราะเวลาคือชีวิต เพราะชีวิตก็คือเวลา
ใครใช้เวลาได้ดีมีสาระกว่า ก็ประสบความสำเร็จ เรื่องก็มีเท่านี้เอง.
