1.
วันทั้งวัน คนเราคิดอยู่ตลอดเวลา กระโดดจากความคิดนี้ ไปสู่ความคิดนั้น ไม่รู้กี่หมื่นพันความคิดต่อหนึ่งวัน ยิ่งยุคนี้ ความคิดเรายิ่งล่องลอยไปเรื่อย ๆ เราคิด...แบบไม่ได้คิดอะไรเลย
รูด facebook อย่างไร้จุดหมาย อ่านข้อความค้างใน LINE นับร้อย ดู youtube ไปเรื่อย ๆ ...เหนื่อยก็พัก
ชีวิตยุคใหม่มีสิ่งรบกวนมากมาย สิ่งเหล่านี้ดึงเราให้ห่างจากการมุ่งไปข้างหน้า โบกมือดักกวักมือเรียกตลอดเวลา ใครใจแข็งไม่พอ รู้ตัวอีกที หมดไปแล้วอีกหนึ่งวันอย่างไม่รู้ตัว
ทางออกของปัญหานี้ก็คือ...ต้องหมั่น "จับความคิด" เรากำลังคิดอะไรอยู่? คิดแล้วมีประโยชน์หรือไม่? จากนั้นก็หมั่น "จับการกระทำ" เรากำลังทำอะไรอยู่? ทำแล้วมีประโยชน์หรือไม่?
เราต้องฝึกถอดตัวเรา ออกมามองตัวเราอีกที เหมือนกำลังมองคนอื่นอยู่ว่าคนคนนี้กำลังทำอะไรอยู่? เราอยากแนะนำเขาคนนี้ว่าอะไร?
เขาคนนี้...ซึ่งก็คือตัวเราเอง
2.
มีอยู่ 2 คำถามที่น่าสนใจ น่าเอาไว้ใช้ถามตัวเองในทุกเช้า
คำถามที่หนึ่ง ถ้าต้องเลือกเพียง "สิ่งเดียว" ที่ฉันจะเรียนรู้ในวันนี้ ฉันจะเรียนรู้เรื่องอะไร?
คำถามที่สอง ถ้าต้องเลือกเพียง "หนึ่งการกระทำ" ที่ฉันจะลงมือทำจากการเรียนรู้ในข้อ 1 ฉันจะลงมือทำอะไร?
วิธีนี้จะช่วยกำจัดสิ่งรบกวนออกไป เพราะบังคับให้เลือกเพียง "สิ่งเดียว" ที่เราอยากเรียนรู้และลงมือทำในหนึ่งวัน
อาจฟังดูน้อยนิด แต่หากได้เรียนรู้วันละหนึ่งอย่าง เมื่อครบหนึ่งปี เราก็เรียนรู้ไปแล้ว 365 อย่าง ถ้าได้ลงมือทำอะไรบางอย่างให้สำเร็จ แค่วันละอย่าง หนึ่งปี เราก็ทำสำเร็จไปแล้ว 365 อย่าง
นั่นแค่ปีเดียว ถ้าสิบปี ลองคิดดูสิว่ชีวิตจะเปลี่ยนไปแค่ไหน?
ถามคำถามคุณภาพ ก็จะได้คำตอบคุณภาพ เมื่อได้คำตอบคุณภาพ ก็จะได้ชีวิตคุณภาพ
3.
จิตของคนเรานั้นเหมือนเก้าอี้ เก้าอี้ที่ใช้เล่นเกม "เก้าอี้ดนตรี" โดยมี "ตัวคิดดี" กับ "ตัวคิดลบ" แย่งกันนั่งเก้าอี้ตัวนี้อยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวก็คิดดี เดี๋ยวก็คิดไม่ดี
แต่เนื่องจากมีเก้าอี้อยู่ตัวเดียว จึงไม่มีทางที่ตัวคิดดีกับตัวคิดลบจะนั่งพร้อมกันได้ ซึ่งเปรียบได้กับการที่เราคิดดีกับคิดลบพร้อมกันไม่ได้ เราคิดได้ทีละอย่าง สลับไปมา
ในเมื่อเราเป็นเจ้าของเก้าอี้ เพราะฉะนั้นโจทย์ก็คือ...ทำอย่างไรให้ "ตัวคิดดี" นั่งเก้าอี้ตัวนี้ให้ได้บ่อยและนานที่สุด ไม่ถึงกับต้องให้ "ตัวคิดดี" นั่งตลอดเวลาหรอก เพราะคนเราก็ต้องมีคิดลบกันบ้าง เพียงแต่อย่าให้ "ตัวคิดลบ" นั่งนาน
แต่ถ้าเมื่อไรที่ "ตัวคิดลบ" ชนะ มานั่งเก้าอี้ได้ เราต้องรีบเปิดเพลงใหม่อีกครั้ง เล่นเก้าอี้ดนตรีรอบต่อไป
แล้วเอาใจช่วยเชียร์ "ตัวคิดดี" ให้กลับมานั่งเก้าอี้ใหม่อีกครั้งให้เร็วที่สุด
4.
จริงอยู่...เราเลือกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะ "รู้สึก" กับสถานการณ์นั้นได้ คนที่ "เลือก" ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้ ไม่ใช่คน "โลกสวย" หรือ "คิดบวกแบบหลอกตัวเอง" แต่เขาคนนั้นกำลังมองหาประโยชน์จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขากำลังควบคุมการตอบสนองต่อเหตุการณ์ เขากำลังเป็นนายของความรู้สึก
ลองดึงความรู้สึกเอาไว้สักนิด อย่าเพิ่งรีบรู้สึก "ไว" เกินไป เพราะอย่างไรเสีย เราก็ได้รู้สึกแน่ ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน
ลองถามตัวเองก่อนว่า "ฉันควรจะรู้อย่างไรกับเรื่องนี้ดี?" ฉันควรจะรู้สึกอย่างไรที่จะเป็นประโยชน์ทั้งตัวเองและคนอื่น อย่าเที่ยวรู้สึกไปเรื่อยเปื่อย อารมณ์ขึ้นลงตามสถานการณ์
การเป็นนายของความรู้สึก ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าทำได้ โลกภายในจะเป็นของเรา และเมื่อนั้น โลกภายนอกจะไม่ใช่เรื่องสำคัญสักเท่าไรเลย
ว่าแต่ตอนนี้ความคิดตัวไหน กำลังนั่งเก้าอี้ความคิดของคุณอยู่ครับ?
