1.
หลายปีก่อน หลังจากวิ่งไล่หา "สตางค์" จนเหนื่อย (แถมไม่ค่อยได้ด้วยสิ) ผมหันกลับมาถามตัวเองว่า "นี่มันใช่สไตล์เราเหรอวะครับเนี่ย?" ตอนนั้นผมทำงานหนัก กลับบ้านดึก บางเสาร์อาทิตย์ไม่ได้อยู่บ้าน แต่ละเดือนวิ่งไล่ล่าปิดยอดขาย เพื่อไปเริ่มใหม่ในเดือนต่อไป ...คำตอบก็คือ "สงสัยจะไม่ใช่ น่าจะมาผิดทาง"
ว่าแต่...แล้ว "สไตล์เรา" มันคือแบบไหนล่ะ? ผมคิดว่าคำถามนี้เองที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ผมนั่งคุยกับตัวเองว่าอะไรคือ "สไตล์" ชีวิตที่ต้องการ? แล้วผมก็ได้คำตอบเด่น ๆ ไม่กี่ข้อว่าชีวิตที่ผมต้องการ มีดังนี้
1. ชอบอยู่บ้าน ไม่ชอบเดินทาง เบื่อรถติด
2. ชอบงานที่จ่ายให้ตามผลงาน ไม่ใช่ตามเวลา
3. ชอบการเขียน อยากใช้ทักษะนี้ทำมาหากิน
4. ชอบทำงานกลางคืน ชอบตื่นเวลาที่อยากตื่น
5. ชอบเที่ยววันที่คนอื่นทำงาน
2.
หลังจากคิดอยู่นาน หรือฉันจะเป็น รปภ.หน้าหมู่บ้านกะกลางคืน? ได้ทำงานแถวบ้าน ได้ทำงานกลางคืนด้วย ได้เขียนบันทึกประจำวันด้วย ได้หยุดวันธรรมดาด้วย เอาเว้ย! ...ปรากฏว่าเขาจ่ายเงินตามเวลา ไม่ใช่ตามผลงาน ก็เลยไม่ตรงตามเงื่อนไขที่วางไว้ ผมจึงอดเป็น รปภ. รอดไป! (พูดเล่นคร้าบบบบ)
เอาล่ะ...เมื่อได้สไตล์ชีวิตที่ต้องการ ผมจึงมานิยามชีวิตตัวเองว่า ถ้าฉันต้องการ "สไตล์" แบบนี้แล้วงานอะไรหนอ...ที่จะทำ "สตางค์" ได้ โดยยังให้ "สไตล์" แบบนี้ คือไม่ต้องรวยมากก็ได้ แค่อยากได้ชีวิตที่ต้องการ ฉันจะทำงานอะไรดี?
ปรากฏว่าคำตอบมาอยู่ที่ "เขียนหนังสือ" เพราะทำงานที่บ้านตอนกลางคืนได้ เที่ยววันธรรมดาได้ ได้ใช้ความสามารถในการเขียน ได้ค่าตอบแทนตามผลงาน (ขายมากก็ได้มาก)
สรุปคือ ครบตาม "สไตล์" ที่ต้องการทั้งหมด (สังเกตดี ๆ นะครับ "สไตล์" ที่ผมหมายถึงจะเกี่ยวข้องกับการทำงาน ไม่ใช่ "สไตล์" ที่หมายถึงนั่ง ๆ นอน ๆ วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย สบายจัง แบบนั้นแถวบ้านผมไม่เรียก "สไตล์" เขาเรียก "ขี้เกียจ" ครับ)
เมื่อโจทย์ชัดเจน จากนั้นผมก็ฝึกเขียนจนอยู่มือ และกลายเป็นอาชีพใหม่ (ในเวลานั้น) สร้างรายได้ เลี้ยงตัวเองและครอบครัว ที่สำคัญ มันให้ "สไตล์" ที่ต้องการเป๊ะเลย!
อันนี้เล่าแบบสั้น ๆ นะครับที่จริงการเขียนให้มีรายได้เลี้ยงตัวเองได้ ต้องผ่านการคิดวางแผนหลายชั้นมาก ๆ
3.
เหมือนเรื่องจะจบแค่นั้น แล้วณเดชน์ก็ใช้ชีวิตมีความสุขตลอดไป แต่ไม่ใช่ครับ...มันดีกว่านั้นอีก!
เมื่อได้ "สไตล์" ที่ต้องการแล้ว ถ้าเราไม่หยุดอยู่แค่นั้น ถ้ายังมีความทะเยอทะยาน (ทะเยอทะยานเป็นคำที่ดี ตราบที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน) เมื่อได้ "สไตล์" มาครอบครองแล้ว ทีนี้ล่ะครับ "สตางค์" จะยิ่งตามมาใหญ่ เพราะ "สตางค์" นั้นชอบคนมีความสุข สตางค์ชอบคนที่ยังคงมุ่งไปข้างหน้า สตางค์จะมอบตัวเองให้คนผู้นั้นเพิ่มมากขึ้น และเขาจะได้ใช้สไตล์ที่ต้องการยิ่งขึ้นไปอีก
ฟังแล้วเหลือเชื่อ แต่นี่คือเรื่องจริง ทุกวันนี้งานเขียนพาผมไปหางานอื่น ๆ อีกมาก และเป็นงานที่ตอบโจทย์ "สไตล์" ชีวิตเช่นเคย
ถ้าโจทย์ชัดเจน เราจะเลือกงานได้ ไม่ใช่เรื่องมาก...เราแค่รู้ว่างานไหนควรปฏิเสธ
4.
สรุปว่าเคล็ดลับที่ผมอยากจะบอกก็คือ ถ้าอยากได้ "สไตล์" เราจำเป็นต้องใช้ "สตางค์" แต่ต้องไม่ใช่เอาสตางค์นำหน้า เพราะจะไม่รู้เลยว่าต้องหาสตางค์ถึงเมื่อไหร่ เราจะหลงคิดไปว่าต้องรวย รวย รวย แล้วฉันจึงจะได้ชีวิตที่มีความสุข
แต่ถ้าเราเอาสไตล์นำทาง รู้ว่าอยากมีชีวิตแบบไหน เราจะรู้ว่าต้องมีสตางค์เท่าไหร่จึงจะโอเค ลงตัวกับชีวิต แต่ถ้าอยากจะหาเยอะกว่านั้น นั่นก็เป็นเรื่องความมัน(ส์) ส่วนตัว
อย่ารอให้รวย แล้วจึงค่อยใช้ชีวิตที่ต้องการ เพราะชีวิตที่ต้องการ อาจไม่ต้องรวยขนาดนั้นก็ได้
สไตล์อย่างเราต้องใช้สตางค์เท่าไหร่? แล้วเราจะหาสตางค์ด้วยวิธีไหน จึงจะสอดคล้องกับสไตล์เราที่สุด?
ทั้งหมดนี้คือคำถามที่เปลี่ยนชีวิตของเราได้เลย.
