บนท้องฟ้ารถไม่เคยติด บทที่ 17 : ความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท
- boywisoot
- Dec 30, 2018
- 1 min read
"เงินเดือนของเราคือรายจ่ายของบริษัท"
ใครที่เข้าใจในประโยคนี้
เขาคนนั้นจะตั้งอยู่บนความไม่ประมาท
และเร่งพัฒนาตัวเอง
ข้อดีของเงินเดือนคือให้ความมั่นคง
แต่ข้อเสียก็คือทำให้ใครหลายคนเฉื่อยชา
คนส่วนใหญ่ เมื่อทำงานไปสักพัก
ก็จะเริ่มหยุดพัฒนาตัวเอง
ลืมนึกไปว่าซอฟท์แวร์ที่ไม่อัพเดท
ไม่นาน ก็จะถูกเลิกใช้ในที่สุด
และเพราะเงินเดือนนั้นให้ความมั่นคง
มันจึงยิ่งดับเบิ้ลความเสี่ยง
เพราะทำให้เราคิดฝากชีวิตไว้กับบริษัท
ไม่เคยคิดหา "ทางเลือก"
ที่จะกลายเป็น "ทางรอด" เมื่อยามคับขัน
...มีอยู่สองครั้งในชีวิตที่ผมถูกเลิกจ้าง
เพราะบริษัทเกิดวิกฤต จึงต้องลดค่าใช้จ่าย
โชคยังดีที่ผมขุดบ่อไว้ตั้งแต่ยังไม่หิวน้ำ
บริษัทไม่ผิด เป็นใครก็ต้องทำแบบนั้น
แต่เราต่างหากที่เตรียมตัวอย่างไรไว้บ้าง?
รีบพัฒนาทักษะในอาชีพที่ทำอยู่ ไปเรียนทักษะอื่น ๆ เพิ่มเติม
เรียนพูด เรียนเขียน เรียนนู่นนั่นนี่
หางานพิเศษทำในวันหยุดหรือหลังเลิกงาน
ศึกษาด้านการลงทุน ฯลฯ
เพราะความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท แต่ความมั่นคงอยู่ที่ตัวเรา เรามีความสามารถมากเท่าไหร่ ก็มั่นคงมากเท่านั้น
เมื่อวันที่บริษัทเกิดวิกฤต
เราและครอบครัวจะต้องไม่วิกฤตตาม
ซึ่งทั้งหมดแก้ไขได้ด้วย
"พัฒนาความสามารถตัวเอง"
และ "ต้องมีรายได้หลายทาง"
8 ชั่วโมงที่ทำงานในออฟฟิศ
ทำให้อยู่รอดไปได้หนึ่งเดือน
แต่เวลาหลังจากเลิกงาน
นั่นคือเวลาที่ใช้เปลี่ยนชีวิตเรา
ด้วยความเคารพในทุกอาชีพ
แต่งานประจำนั้นเปลี่ยนชีวิตได้ยาก
เพราะถูกออกแบบให้มั่นคงเกินไป
สัญชาตญาณการเอาตัวรอดจึงหายหมด
ในขณะที่ชั่วโมงหลังเลิกงาน
จะดึงสัญชาตญาณนั้นออกมาอีกครั้ง
ไม่ใช่ชวนลาออก ไม่ได้บอกว่างานประจำไม่ดี
แต่เราน่าจะทำอะไรเพิ่มเติม
หลังจากที่งาน "เลี้ยงชีวิต" จบครบ 8 ชั่วโมง
เพราะเวลาหลังเลิกงาน
อาจเป็นเวลาที่ "เปลี่ยนชีวิต" เราได้
อีกเรื่องหนึ่งที่ควรตระหนักไว้
...อย่าเป็นวงกลมที่อยู่ในวงกลมของคนอื่น
ถ้าคนหนึ่งคน เปรียบเหมือนวงกลมหนึ่งวง
ทุกคนก็คือวงกลมที่สวนกันไปมา
บางคนวงกลมเล็ก บางคนวงกลมใหญ่
เมื่อผ่านมารู้จัก ทักทาย สนิทสนม
วงกลมก็เริ่มมีบางส่วนทับซ้อนกัน
แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
ปัญหาก็คือ บางคนกลับทำตัวเล็กลีบ
เข้าไปเป็นวงกลมเล็ก ๆ ในวงกลมของอีกคน
ให้วงกลมของคนอื่น ครอบคลุมวงกลมของเรา
บางคนอาจจะนึกไม่ออกว่าผมกำลังพูดถึงอะไร?
ลองดูตัวอย่างต่อไปนี้
พนักงานที่ฝากทั้งชีวิตไว้กับบริษัท
บริษัทที่มีลูกค้ารายใหญ่เพียงรายเดียว
เหล่านี้คือตัวอย่างของการเอาวงกลมของเรา
เข้าไปอยู่ในวงกลมคนอื่นทั้งวง
ทั้งที่จริงความสัมพันธ์นั้น
มีได้ทั้งแบบ "ต่างฝ่ายต่างพึ่งพา"
และแบบ "พึ่งพิงอยู่ฝ่ายเดียว จนแทบจะล้มทับ"
แบบแรกคือวงกลมสองวงที่ซ้อนกัน
ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ ต่างพึ่งซึ่งกัน
แบบที่สองคือวงกลมเล็ก ในวงกลมใหญ่
วงกลมเล็กอาจอุ่นใจ แต่ก็เสี่ยงแบบไม่รู้ตัว
ส่วนวงกลมใหญ่ ก็อึดอัดที่ถูกพิงตลอดเวลา
ความสัมพันธ์ที่จะยืดยาวได้นั้น
ระดับของสองฝ่ายต้องเท่า ๆ กัน
ต้องไม่มีใครรู้สึกว่าถูกพึ่งพิงจนเกินไป
...อย่าเป็นวงกลมที่อยู่ในวงกลมของใคร
แต่จงเป็นวงกลมที่ซ้อนทับกันบางส่วน
อย่าทำตัวเป็นวงกลมเล็กลีบ
แต่จงขยายวงกลมของเราออกไป
เพื่อพบกับวงกลมวงใหม่ ๆ
ที่จะมาซ้อนทับกันกับเราอีกบางส่วน
แล้วเราจะรู้สึกควบคุมชีวิตได้
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าฝากชีวิตไว้ที่ใคร
เพราะชีวิตของเรา
ย่อมสมควรอยู่ในวงกลมของเราเอง
#บนท้องฟ้ารถไม่เคยติด
Comentarios