1.
ช่วงเริ่มต้นของชีวิต คนเรามักเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยแรงผลัก เหตุเพราะชีวิตลำบาก จึงไม่อยากอยู่ตรงนี้ จึงต้องทั้งผลักและทั้งถีบตัวเองไปข้างหน้าให้ได้ ช่วงนี้ถือเป็นช่วงท้าทายของชีวิต เพราะบางคนเลือกเคยชินกับความลำบาก ยอมอยู่ในระดับเดิม ทั้งที่ไม่ชอบชีวิตตัวเองสักเท่าไร ...ในขณะที่บางคนเลือกที่จะไม่ทน เขาพุ่งชนกับทุกโจทย์ปัญหาที่เข้ามา เพราะอยู่ที่เดิมไม่ได้อีกแล้ว
อันที่จริงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดกับชีวิตนั้นมีเพียง 4 แบบ คือ หนึ่ง ทำบางสิ่งเพิ่มขึ้น สอง ทำบางสิ่งน้อยลง สาม ทำสิ่งที่ไม่เคยทำ และสี่ หยุดสิ่งที่เคยทำ
อะไรที่ทำแล้วมีประโยชน์ ให้ทำข้อหนึ่งกับสาม (ทำบางสิ่งเพิ่มขึ้น ทำสิ่งที่ไม่เคยทำ) อะไรที่ทำแล้วไม่มีประโยชน์ ให้ทำข้อสองกับสี่ (ทำบางสิ่งน้อยลง หยุดสิ่งที่เคยทำ) ...นี่คือสูตรของการเปลี่ยนแปลงชีวิต
แต่ความท้าทายเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น เพราะพอเคลื่อนที่ได้ตามเป้า ชีวิตสบายแล้ว เราจะอยากหยุดพักอยู่บนไหล่เขา ไม่อยากเคลื่อนที่ต่อ อยู่ตรงนี้ก็ดีแล้ว ฟังดูเหมือนจุดสบาย แต่นั่นแหละ...จุดอันตราย เพราะถ้าหาแรงดึงดูดครั้งใหม่ไม่เจอ ชีวิตจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ และอยู่กับที่นั้นเท่ากับถอยหลัง ที่บอกว่าถอยหลัง เพราะแพ้ความเสื่อมในทุกขณะ อันเป็นธรรมชาติของทุกสรรพสิ่ง
มนุษย์ไม่ได้ถูกออกแบบให้จอดนิ่งกับที่ เราต้องก้าวไปข้างหน้าสม่ำเสมอ ไม่อย่างนั้นจะห่อเหี่ยวไปเองในที่สุด
2.
หากพบว่าในรอบวงผู้คนที่เราคบอยู่ ดูเหมือนเราจะเก่งที่สุด อาวุโสที่สุด ไม่เห็นมีใครกล้าแนะนำ มีแต่คนเกรงใจ ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ไม่มีใครเถียง ที่สำคัญ ไม่ได้รับความรู้อะไรใหม่มาสักพักแล้ว ได้แต่พูดคุยสนุกกันไปมาในวงคนสนิท
ถ้าเป็นแบบนั้นเมื่อไหร่ นี่คือสัญญาณของการที่เราต้อง "เพิ่มเพื่อน" ลองคบคนใหม่ ๆ เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ให้เกิดความไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังทำอยู่ ทั้งที่ไม่ค่อยมีความรู้ แต่ก็อยากทดลองทำ ...นี่คือวิธีออกจากกะลา
แต่สักพักเมื่อคุ้นชินกับสิ่งใหม่เหล่านี้ กะลาจะบังเกิดอีกครั้ง ครอบเราอีกรอบ ซึ่งเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องเปิดกะลาใบต่อไป
ลองสำรวจตัวเองดูว่า ตอนนี้เราแวดล้อมด้วยใครบ้าง? ตัวอย่างเช่น หัวหน้าที่ลูกน้องไม่กล้าออกความเห็น
...เรากำลังเป็นคนนี้ใช่หรือไม่? อาจารย์ที่ห้อมล้อมด้วยศิษย์สาวกเห็นดีเห็นงาม ...เรากำลังเป็นคนนี้ใช่หรือไม่? คนแก่ที่คนรุ่นใหม่ไม่กล้าวิจารณ์ ...เรากำลังเป็นคนนี้ใช่หรือไม่? คบแต่คนคอเดียวกัน ไม่มีความรู้ใหม่ ไม่มีใครเห็นต่าง ...เรากำลังเป็นคนนี้ใช่หรือไม่?
ถ้าเราใช่คนแบบนี้ ...หายนะกำลังมา ถึงเวลาออกจากกะลา ให้รู้ว่ามันมีมากกว่าได้แล้ว
3.
ใครบางคนบอกไว้ว่า หนึ่งในเรื่องน่ายินดีของชีวิตก็คือ การที่ใครสักคนสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตของปีนี้ให้สูงกว่าคุณภาพชีวิตของปีที่แล้ว ...และปีต่อ ๆ ไปก็สูงกว่าปีนี้ขึ้นอีก
การยกระดับคุณภาพชีวิตตัวเอง ไม่ใช่ความโลภ ไม่ใช่ไม่พอสักที แต่คือการทดสอบตัวเองว่าศักยภาพในตัวเรามีมากน้อยแค่ไหน
และหากใครพ้นจากความอยากของตัวตนได้ การเคลื่อนที่ครั้งใหม่ครั้งนี้...จะเปลี่ยนไป เงินทอง ชื่อเสียง จะดึงดูดไม่ได้เหมือนเดิม เพราะเราสบายแล้ว เรามีแล้ว ให้สบายกว่านี้ ให้มีกว่านี้ ชีวิตก็คงไม่ต่าง
ดังนั้นการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าครั้งนี้ จึงไม่ใช่เคลื่อนไปเพื่อ "มี" ให้มากขึ้น แต่สิ่งที่จะดึงดูดเราได้ในครั้งนี้ ต้องเป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเรา นั่นคือ "การเห็นคุณค่าของตัวเองว่าฉันมีประโยชน์กับผู้อื่น" การเคลื่อนที่ไปข้างหน้าครั้งนี้ จึงมีไว้เพื่อ "ให้ผู้อื่น" ให้มากขึ้น ไม่ใช่ "เอาใส่ตัวเอง" ให้มากขึ้น ใครที่เข้าใจเรื่องนี้ เขาจะก้าวกระโดดครั้งใหญ่ เพราะพบความหมายในชีวิต
เรามาอยู่บนโลกใบนี้ เพื่อทำประโยชน์บางอย่างกับผู้อื่น ...ผมเชื่ออย่างนั้น
คุณล่ะครับ หาสิ่งที่ดึงดูดและดีต่อใจ ได้แล้วหรือยัง?
