1.
"สิ่งที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่น" ก็คือ "สิ่งที่เรารู้สึกกับตัวเอง" ถ้าเรารู้สึกไม่ดีกับตัวเอง เราก็จะทำตัวแย่ๆ กับคนอื่น แล้วคนอื่นก็จะทำตัวแย่ๆ สะท้อนกลับมาหาเรา
บางคนสงสัยว่าทำไมเขาจึงพบแต่เรื่องร้ายๆ เจอแต่คนไม่ดี ซึ่งถ้าเพียงแต่เขาจะลองมองดูตัวเองสักครั้ง ก็อาจพบว่าสาเหตุบางส่วนเริ่มต้นขึ้นจากตัวเอง "เขาไม่รักตัวเอง" ...ขนาดตัวเองยังไม่รู้สึกดี ๆ กับตัวเอง แล้วใครจะมารู้สึกดีด้วย
ทุกอย่างเริ่มที่การเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทุกอย่างเริ่มที่ความรู้สึกดีกับตัวเอง เรื่องนี้ทดสอบไม่ยาก ลองเรียกชื่อตัวเองแล้วขอบคุณตัวเองดูสักครั้ง (เช่น ผมชื่อบอย ก็จะพูดว่า บอย ขอบคุณนายมากนะ นายเก่งมาก ๆ สัปดาห์ที่ผ่านมานายทำได้ดีมาก) อยู่กันมานานขนาดนั้น จะไม่ลองขอบคุณตัวเองหน่อยเหรอ?
ลองดูครับ แล้วจะรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
2.
ไม่ใช่แค่สินค้าที่มีป้ายบอกสรรพคุณ แต่บน "ตัวเรา" ก็มีป้ายแบบนั้นเช่นกัน เคยสังเกตไหมว่าเราติดป้ายบอกสรรพคุณตัวเองว่าอย่างไรบ้าง? ต่อไปนี้คือตัวอย่าง
กระโถนรองรับอารมณ์ อะไรก็กู ดวงซวยตลอด ช้ำรัก เกิดมาจน ทำอะไรก็ผิด เจอแต่คนไม่จริงใจ ฉันมันไร้ค่า ฉันไม่เก่ง พยายามไปก็คงไม่มีประโยชน์ ฯลฯ
หลายคนเอาป้ายแนว ๆ นี้ติดที่หน้าผากตัวเอง เสร็จแล้วก็เดินบ่นให้ใครต่อใครฟังว่า "เฮ้ยแก ทำไมชีวิตชั้นมันซวยอย่างนี้ เมื่อไหร่จะเจอเรื่องดี ๆ กับเขาบ้างวะ" ปัญหามันอยู่ที่ป้ายที่ติดบนหน้าผากนั่นล่ะครับ ข้อแรก คนดี ๆ เรื่องดี ๆ ที่ไหนจะอยากเข้าใกล้คนที่มีป้ายบอกสรรพคุณแบบนี้ ข้อสอง ตัวเราเองก็จะถูกป้ายนี้บดบัง ไม่ให้มองเห็นเรื่องดี ๆ ที่กำลังเข้ามา ...จนมันผ่านเลยไปในที่สุด
ลองแกะป้ายสรรพคุณแย่ ๆ ออกไป แล้วเขียนขึ้นใหม่ แปะที่หน้าอก เดินยืดให้เต็มที่ เขียนใหม่แบบนี้ว่า "ฉันคือคนที่คู่ควรกับคนดี ๆ และสิ่งดี ๆ บนโลกใบนี้" จากนั้นให้เวลาสักนิด ชีวิตจะเริ่มมีคนดี ๆ มีเรื่องดี ๆ เข้ามา
...เพราะหัวใจของเรารู้แล้วว่า "ฉันนั้นคู่ควร"
3.
ทาทา ยัง เคยร้องเพลงไว้นานแล้วว่า "เมื่อเธอไม่รักตัวเอง ไม่เคยดูแลแม้ตัวเอง แล้วเธอจะรักฉันยังไง" นี่คือความจริงสุด ๆ คนเราไม่อาจให้ในสิ่งที่เราไม่มี
"การไม่รักตัวเอง" คือบ่อเกิดของปัญหาหลายอย่าง เช่น...ถ้าวันหนึ่ง เรามีแฟน เราจะเผลอนึกว่าเรารักเขา ทั้งที่จริงเราแค่เรียกร้องอยากให้เขามารักเรา หรือถ้าวันหนึ่ง เรามีลูก เราจะเป็นพ่อแม่ที่รักลูกแบบมีเงื่อนไข เช่น ถ้าลูกทำแบบนี้ พ่อจะไม่รักนะ แม่จะไม่เล่นด้วยนะ เมื่อลูกได้รับความรักไม่พอ เขาจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า แล้วเรียกร้องหาความรักจากคนอื่นตลอดชีวิต
เราไม่อาจให้ในสิ่งที่เราไม่มี เราจึงไม่อาจรักใครได้อย่างแท้จริง ถ้าเรายังไม่รักตัวเอง เราต้องเริ่มรักตัวเองก่อน ด้วยการบอกคนในกระจกว่า "ขอบคุณมากที่อยู่ด้วยกันมาตลอด เธอดีกับฉันมาก ๆ ฉันรักเธอจริง ๆ ขอบคุณมาก"
อย่าเพิ่งคิดรักคนอื่น ถ้ายังไม่รักตัวเอง รักตัวเองให้เต็มเสียก่อน รักตัวเองให้เต็มจนล้นออกมา แล้วจึงค่อยคิดไปรักคนอื่น เพราะถ้ายังไม่รักตัวเอง เวลาไปรักคนอื่น เราจะเอาแต่เรียกร้อง เอาแต่ได้ เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เธอต้องดูแลฉันสิ เธอต้องง้อฉันสิ ...ที่ทำอย่างนั้น เพราะมีช่องว่างในหัวใจ จึงเรียกร้องให้ใครมาเติม ทั้งที่จริงแล้ว รักคือการให้ ให้โดยไม่ต้องร้องขอ รักไม่ใช่การหาใครมาเติมเต็มส่วนที่ขาด แต่รักคือความชุ่มฉ่ำของหัวใจที่ล้นออกมาถึงอีกฝ่าย
"สิ่งที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่น" คือ "สิ่งที่เรารู้สึกกับตัวเอง" เริ่มต้นจากรู้สึกดีกับตัวเอง รักตัวเองก่อน แล้วเราจะรู้สึกดีกับผู้อื่น จากนั้นผู้อื่นจะสะท้อนความรู้สึกดีนั้นกลับมาหาเรา
เริ่มต้นวันนี้เลยครับ ...รู้สึกดีกับตัวเอง.
