1.
แต่ละคนมีภูเขาที่ต้องปีนกันคนละลูก แบกสัมภาระแตกต่างกัน ...จึงไม่ยุติธรรมกับตัวเอง ถ้าจะเปรียบเทียบว่าเขาปีนเร็วกว่า เขาจะถึงยอดเขาแล้ว ส่วนเรายังไม่ถึงไหนเลย...
การเปรียบเทียบแบบนี้ มีแต่กดดันตัวเองเปล่า ๆ สู้ดี เปรียบเทียบตัวเรากับตัวเราเองว่าปีนขึ้นสูงกว่าเมื่อวานหรือเปล่า? หรือยังย่ำอยู่กับที่? หรือกลิ้งตกลงไปที่ตีนเขา? คิดแบบนี้ มีประโยชน์กว่าเยอะ
ใครจะไปถึงยอดเขา ก็ช่างเขา นั่นมันยอดเขา ...ไม่ใช่ยอดเรา
อันที่จริง ไม่มีชีวิตของใครคนไหนที่น่าอิจฉาเลย เพราะทุกคนต่างมีทุกข์กันไปคนละแบบ เพียงแต่เขาอาจไม่ได้บอก หรือบอก เราก็ไม่ได้ฟัง เพราะเลือกมองแต่ด้านสมหวังของเขา
เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แล้วถามตัวเองเสียใหม่ว่า....
เราน่ะถึง "ยอดเรา" แล้วหรือยัง?
2.
อีกอย่างที่ต้องเตือนตัวเองเสมอก็คือ เป้าหมายนั้นสำคัญ แต่อย่าลืมนับความสุขระหว่างทางด้วย เพราะเราใช้เวลาเดินทาง มากกว่าตอนอยู่ที่จุดหมายเสียอีก
ถ้าระหว่างทาง เรายังไม่สนุก จึงเป็นไปได้ว่าจุดหมายที่กำลังจะไป อาจไม่ใช่ที่ที่เราต้องการอย่างแท้จริง
ถ้าทำแล้วไม่มีความสุข ...ให้ถือว่ามีบางอย่างผิด เพราะความสุขเป็นเครื่องนำทางชั้นดี ถ้าทำแล้วมีความสุข เราจะลื่นไหล ไม่มีอาการฝืน เพียงแต่ความสุขดังกล่าว ต้องไม่ใช่สุขชั่วคราว หรือความหลง แต่ต้องเป็น "ความสุขสงบ" ในใจ ซึ่งใจเราจะรู้สึกได้เอง
สิ่งใดที่ทำแล้วรู้สึกเป็นทุกข์ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะให้เงินทอง ลาภยศ สรรเสริญมากมายแค่ไหน นั่นย่อมไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องกับเรา แต่สิ่งใดทำแล้วสุขสงบ นั่นล่ะคือเราเจอทางของเราแล้ว
หลังจากนั้น...เงินทอง ลาภยศ สรรเสริญ จะเป็นเพียงของแถมเท่านั้น
เพราะ "ความสุขสงบ" คือสิ่งที่ทุกคนต้องการที่สุด
3.
แต่คิดแล้วก็น่าแปลก...คนเรามักเข้าใจผิดใน 3 อย่างนี้
หนึ่ง เข้าใจผิดว่า...สิ่งที่ฉันยังไม่มี ต้องดีกว่าสิ่งที่ฉันมีอยู่ตอนนี้แน่ ๆ
สอง เข้าใจผิดว่า... ไม่ว่าตอนนี้ฉันจะมีอยู่เท่าไหร่ แต่ถ้ามีมากขึ้น มันต้องดีกว่านี้แน่ ๆ
สาม เข้าใจผิดว่า...เมื่อไรได้สิ่งที่ต้องการมาครอบครอง ฉันต้องมีความสุขตลอดไปแน่ ๆ
ความเข้าใจแบบนี้ ล้วนทำให้ความสุข "มีเงื่อนไข" ต้องมีใหม่ ต้องมีเพิ่ม ต้องได้มา ฉันจึงจะมีความสุข
เราเอาความสุขไปฝากไว้กับอนาคต และอนาคตไม่เคยมีอยู่จริง เพราะพอวันพรุ่งนี้ที่รอคอยมาถึง ก็จะมีวันพรุ่งนี้ถัดออกไปอีก
เราถูกหลอกให้มีความสุขยากขึ้น ต้องมีนู่นนั่นนี่ก่อน จึงจะมีความสุข ต้องได้ไปเที่ยวที่นู่นนั่นนี่ก่อน จึงจะมีความสุข ต้องได้เป็นนู่นนั่นนี่ก่อน จึงจะมีความสุข
ทั้งที่จริงทั้งหมดที่เราต้องมี คือ "ปัจจุบัน" เรามีความสุขได้ตั้งแต่ตอนนี้เลย เงื่อนไขเยอะ ความสุขจะน้อย เงื่อนไขน้อย ความสุขจะเยอะ เรื่องก็มีเท่านี้เอง อย่าเขียนโปรแกรมความสุขให้ซับซ้อน
ปัจจุบันคือสิ่งเดียวที่เรามี ความสุขอยู่ที่นี่ ตรงนี้ ตอนนี้
4.
บทเพลงหนึ่งของ The Beatles ชื่อว่า Nowhere Man พูดถึงคนหลงทางไปเรื่อย ไร้จุดหมาย ประโยคหนึ่งในเพลงนี้ จอห์น เลนนอน ร้องถามคนฟังว่า "ฟังแล้วคล้ายคุณกับผมไหม ที่ไร้จุดหมายเช่นกัน"
ว่ากันว่าชื่อเพลงเพลงนี้ Nowhere Man ถ้าแยกคำออกมา จะอ่านได้เป็น Now-here-Man หรือ "ที่นี่ ตรงนี้แหละเพื่อนเอ๋ย"
มันอยู่ที่นี่ ตรงนี้อยู่แล้ว คำตอบทั้งหมดของชีวิตที่เราสงสัย เพียงถามใจตัวเองในคืนที่เงียบสงบ ...เราจะพบคำตอบนั้น
ยิ่งอายุเพิ่มมากขึ้น ผมยิ่งพบว่านี่ไม่ใช่ปรัชญาเท่ ๆ แต่คือเรื่องจริง ไม่ต้องไปค้นที่ไหนไกล ...คำตอบอยู่ในตัวเรา
เพียงแต่ชีวิตนั้นน่าแปลก เหมือนให้เราเดินอ้อม จำเป็นต้องเดินทางไกล ฝ่าฟันขึ้นเขาลูกแล้วลูกเล่า ออกค้นหาสิ่งที่ชีวิตต้องการเสียก่อน เพื่อที่สุดท้ายจะพบว่า...คำตอบไม่ได้อยู่ที่บนเขา
แต่อยู่ที่ในเรา...อยู่ที่นี่ อยู่ตรงนี้อยู่แล้ว.
