1.
"ในความคิดของเรา โลกใบนี้ขาดแคลนหรืออุดมสมบูรณ์?" ผมคิดว่าคำถามนี้เพียงคำถามเดียว ก็มากพอจะทำให้เห็นสิ่งที่รั้งเราไว้ไม่ให้ก้าวหน้า
คนที่อยู่ในโลกของความขาดแคลน มักทำตัวตระหนี่ถี่เหนียวตลอด ใช้เงินทองแบบจำกัดจำเขี่ยเกินไป ซื้อของเพราะมองราคาถูกเป็นสำคัญ
คนที่อยู่ในโลกของความขาดแคลน มักคิดว่าโลกนี้ต้องแก่งแย่งชิงดีเท่านั้น มือใครยาวสาวได้สาวเอา น้ำขึ้นให้รีบตัก หวาดระแวงว่าคนอื่นจะเอาเปรียบ แต่ถ้าเผลอเมื่อไหร่ ฉันพร้อมเอาเปรียบผู้อื่น
คนที่อยู่ในโลกของความขาดแคลน มักมีทุกข์เพราะเฝ้ารอให้วันชื่นคืนสุขมาถึง แต่พอวันชื่นคืนสุขมาถึงจริง ๆ เขากลับทุกข์เพราะกังวลว่าจะเสียมันไป
ผมเองเคยอยู่ในโลกแบบนั้นมาก่อน แต่เมื่อวันที่เข้าใจว่าจริง ๆ แล้วโลกนี้เหลือเฟือ มีพร้อมเผื่อแผ่ให้กับทุกคน หลังจากวันนั้น ก็ค่อย ๆ มีสิ่งดี ๆ ทยอยเข้ามาในชีวิตผม
วันนี้ผมเข้าใจแล้วว่า โลกนี้มีสิ่งดี ๆ เพียงพอสำหรับทุกคน ขอให้โลกนี้ส่งสิ่งดี ๆ มาให้ผมและคนอื่น ๆ ด้วยเถิด
2.
แล้วคำว่าเหลือเฟือ อุดมสมบูรณ์ มันแปลว่าอะไร? แปลว่าถ้าอย่างนั้นจากนี้ฉันเลิกขี้เหนียว ฉันใช้เงินได้อย่างเต็มที่เลย! เพราะโลกนี้เหลือเฟือ เดี๋ยวก็หาได้อีก แบบนี้ใช่หรือเปล่า?
...เปล่าครับ ผมไม่ได้บอกให้สุรุ่ยสุร่ายฟุ่มเฟือย แต่แนะนำว่าควรแยกให้ชัดเจนว่า เงินส่วนไหนคือ "เงินเก็บ เงินลงทุน" เงินส่วนไหนคือ "เงินใช้จ่ายเพื่อความจำเป็น" และเงินส่วนไหนคือ "เงินที่ใช้เพื่อความสุขของเรา"
เราจะหาเงินไปเพื่ออะไร? หากไม่กล้าใช้เงินเพื่อความสุขเสียบ้าง
แยกเงินเก็บให้ชัดเจน ว่าจะเก็บเท่าไหร่ ลงทุนเท่าไหร่ จากนั้นในส่วนที่เหลือ เราต้องรู้จัก "ใช้เงินเพื่อความสุข" และนั่นเองที่จะสร้าง "นิสัยแห่งความอุดมสมบูรณ์"
แล้วคำว่าเหลือเฟือ อุดมสมบูรณ์ มันแปลว่าอะไรได้อีก? แปลว่าเราไม่ต้องแก่งแย่งกับใคร ใครจะแย่งอะไรจากเรา ก็เอาไปได้เลย แบบนี้ใช่ไหม?
...เปล่าครับ ผมไม่ได้บอกให้คนอื่นมาเอาเปรียบเรา แต่กำลังจะบอกว่า คนที่อยู่คลื่นความถี่คนละคลื่นกัน จะแทบไม่มีวันพบเจอกัน
ถ้าเราเป็นคนหวาดระแวงผู้คน มีนิสัยชอบเอาเปรียบผู้อื่นเมื่อมีโอกาส แบบนี้มีแนวโน้มว่าเราจะเจอคนแบบเดียวกัน แต่ถ้าเราไม่คิดแก่งแย่งชิงดี คิดว่าผู้คนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน แบบนี้ก็มีแนวโน้มว่าจะเจอคนแบบเดียวกัน และช่วยส่งเสริมกันให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป
แล้วคำว่าเหลือเฟือ อุดมสมบูรณ์ มันยังแปลว่าอะไรได้อีก? แปลว่าเรามีความสุขวันนี้ โดยไม่ต้องไปสนใจภัยในวันหน้า แบบนี้ใช่ไหม?
...ก็เปล่าอีกนั่นแหละครับ ผมไม่ได้ให้คิดบวกจนไม่เตรียมรับสถานการณ์ แต่ตรงกันข้าม เราควรเตรียมตัวให้พร้อม มีอาชีพสำรอง มีเก็บเงินสำรอง เมื่อเตรียมตัวเสร็จแล้ว เมื่อนั้นก็ร่าเริงกับชีวิตได้เลย
ฝนเย็นชื่นใจ เทหล่นจากฟ้ามามากมาย อยู่ที่เราจะเอาช้อนหรือโอ่งมารองรับน้ำฝนไว้
3.
คนที่มีจิตใจขาดแคลน จะมองผู้คนอย่างหวาดระแวง เขากลัวผู้คนจะเอาทุกสิ่งจากเขาไป เขาเกลียดการให้ แต่อยากได้รับจากผู้อื่น ...ซึ่งในที่สุดเขาก็มักจะไม่ได้รับ หรือรับมาแล้วก็รู้สึกไม่พอ รู้สึกขาด
นั่นจึงยิ่งสนับสนุนความเชื่อของเขาว่า เห็นไหม...โลกใบนี้ขาดแคลน เราต้องแก่งแย่งชิงดีกัน
ถ้ามีใครสักคนทำเงินได้มากมาย เมื่อรู้ข่าวนี้ เขาจะรู้สึกไม่ดี แม้ว่าการได้เงินมากมายของใครคนนั้น เขาจะไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเงินเลยสักบาท นั่นก็เพราะในใจเขาเห็นภาพใหญ่ว่า เงินทั้งโลกถูกไอ้หมอนั่นเอาไปครองหมดแล้ว! (ซึ่งแปลว่าเงินส่วนของเขาต้องลดลงตามไปด้วย)
ในขณะที่คนที่มีจิตใจแห่งความอุดมสมบูรณ์ จะมองผู้คนอย่างเป็นมิตรกว่านั้นมาก เขาไม่กลัวว่าใครจะเอาอะไรจากเขาไป เขารักการให้ (และรักการได้รับเช่นกัน) ...ซึ่งในที่สุดเขาจะยิ่งได้รับมากขึ้นอีก จะมากหรือน้อย เขาก็ไม่รู้สึกขาด ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร
นั่นจึงยิ่งสนับสนุนความเชื่อของเขาว่า เห็นไหม...โลกใบนี้อุดมสมบูรณ์ ทุกสิ่งมีเพียงพอสำหรับทุกคน
ถ้ามีใครสักคนทำเงินได้มากมาย เมื่อรู้ข่าวนี้ เขาจะรู้สึกยินดีด้วย แม้ว่าการได้เงินมากมายของใครคนนั้น เขาจะเป็นหนึ่งในคนที่จ่ายเงินให้ก็ตาม นั่นเพราะในใจเขาเห็นภาพใหญ่ว่า เงินทั้งโลกมีมากมาย ขยายไปได้ไม่รู้จบ! และในที่สุด เงินจำนวนนั้นจะไหลกลับมาหาเขาเอง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ถามว่าวิธีคิดแบบนี้ สองคนนี้ใครผิดถูก? คำตอบคือ "ถูกทั้งคู่ในโลกของตัวเอง" เพราะเราเห็นโลกอย่างที่อยากเห็น และเราก็เชื่อว่านั่นคือความจริง ประเด็นสำคัญจึงไม่ใช่อยู่ที่ใครถูกหรือผิด แต่อยู่ในคำถามที่ว่า "แล้วการมองโลกแบบไหนที่ทำให้เรามีความสุข?"
เลือกคำตอบ แล้วมองโลกแบบนั้นได้เลย เพราะเราเกิดมาเพื่อมีความสุข ไม่ใช่เกิดมาเพื่อมีความทุกข์ แต่อย่าบังคับใครให้มองโลกแบบเรา เพราะทุกคนมีความเชื่อของตัวเอง
"ในความคิดของเรา โลกใบนี้ขาดแคลนหรืออุดมสมบูรณ์?" คำตอบของคำถามนี้จะกำหนดชีวิตที่เหลือของเรา.
