1.
เศรษฐกิจแบบนี้ ยิ่งต้องย้ำเรื่องนี้บ่อย ๆ จะให้ผมพูดอีกกี่ร้อยครั้งก็ได้ครับว่า "ความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท แต่อยู่ที่ความสามารถของเรา"
บริษัทอาจลดคนงาน จ้างเราออกได้ แต่มิอาจลดความสามารถ ไม่อาจปลดทักษะของเราออกไป บริษัทอาจปิดตัว เราอาจตกงาน แต่หากความสามารถเราไม่ตก การตกงานจะเป็นเพียงเรื่องชั่วคราว และหลายครั้งการตกงานจะเป็นการเปิดประตูบานใหม่...สู่โอกาสที่ใหญ่กว่าเดิม
เศรษฐกิจแบบนี้อาจทำให้รู้สึกว่างานหายาก ทั้งที่จริงแล้วคำว่า "งานหายาก" ...เราพูดไม่หมด เพราะประโยคเต็ม ๆ ก็คือ...งานธรรมดา ๆ สำหรับคนฝีมือธรรมดา ๆ ทำไมมันช่างหายากเหลือเกิน แต่ถ้างานไม่ธรรมดา สำหรับคนฝีมือไม่ธรรมดา ...งานแบบนี้หาไม่ยากครับ คนที่เป็นนายจ้างต่างหากที่หาพนักงานคนมีฝีมือแบบนี้ได้ยาก
เรื่องนี้ผมไม่ได้พูดลอย ๆ พูดเท่ ๆ วันก่อนผมไปเยี่ยมชมออฟฟิศของเพื่อน เขาเปรยให้ฟังว่าหาพนักงานยากมาก สัมภาษณ์มาหลายสิบคนแล้ว มีแต่คนฝีมือน้อย แต่เรียกเงินเดือนเยอะ เพื่อนบอกผมว่าไม่ได้งกนะ พร้อมจ่ายหนัก ถ้าความสามารถถึง แต่คนมีฝีมือนั้นหายากจริง ๆ
นี่แหละครับคือตัวอย่างที่บอกว่า...งานดี ๆ มีอยู่ในทุกเศรษฐกิจ ขอเพียงความสามารถเราเจ๋งจริง
2.
จึงอยากฝากให้คนที่ตอนนี้กำลังเกาะอยู่กับความมั่นคง (หรือเปล่า?) ติดกาวที่เก้าอี้อย่างเหนียวแน่น บริษัทฉันมั่นคง เงินเดือนดี รู้มั้ยครับว่ากำลังประมาทอย่างแรง เพราะความสามารถของเราต่างหาก ที่เป็นหลักประกันความมั่นคงให้ชีวิต ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับความมั่นคงของบริษัท
ลองตรวจสอบตัวเองด้วยคำถามเหล่านี้ดูครับ ผมเรียกว่า "5 คำถามป้องกันการตกงาน" คำถามเหล่านี้ใช้เตือนสติเราได้ดีว่าเราต้องไม่หยุดพัฒนาตัวเอง ว่าเราต้องไม่นิ่งนอนใจด้วยการฝากชีวิตไว้กับคนอื่น
มาลองดูกันครับว่ามีคำถามอะไรบ้าง
1. ตอนนี้ฉันมีความสามารถอะไรบ้าง?
2. ความสามารถนี้ประยุกต์ใช้อะไรได้บ้าง?
3. ครั้งล่าสุดที่ฉันลับคมขวาน (เสริมทักษะเดิม) คือเมื่อไหร่?
4. อีก 10 ปี ความสามารถนี้ยังเป็นที่ต้องการอยู่ไหม?
5 . ฉันจะเพิ่มความสามารถเรื่องอะไรได้อีก?
3.
ใคร ๆ ก็รู้ว่าคนน่าสงสารคือคนที่ไม่มีโอกาส แต่รู้ไหมครับว่าคนที่น่าสงสารกว่าคือใคร? คำตอบก็คือคนที่มีโอกาสเข้ามา แต่กลับทำตัวไม่พร้อม ไม่คู่ควรรับโอกาสนั้น
คนที่เขามีงาน มีโอกาสในมือ เมื่ออยากหยิบยื่นงานหรือโอกาสให้คนอื่น เขาจะมองหาคนที่คู่ควรกับโอกาสนั้น จึงไม่ต้องแปลกใจ หากรู้สึกว่าทำไมฉันไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่นบ้าง ...นั่นอาจเพราะเราทำตัวไม่พร้อมให้คนอื่นเห็น
ซ้อมวิ่งตั้งแต่ยังไม่จำเป็นต้องวิ่ง ซ้อมเขียนตั้งแต่ยังไม่จำเป็นต้องเขียน ซ้อมขายตั้งแต่ยังไม่จำเป็นต้องขาย ซ้อมพูดตั้งแต่ยังไม่จำเป็นต้องพูด เพราะเมื่อวันที่โอกาสมาถึง สิ่งเหล่านี้จะจำเป็นมาก และมันฝึกกันในวันเดียวไม่ได้ โอกาสดี ๆ อาจมาครั้งเดียวในชีวิต เมื่อมันมาเยือนเรา อย่าปล่อยให้หลุดมือ
ทำตัวให้พร้อม ตั้งแต่วันที่ไม่รู้ว่าจะพร้อมขนาดนี้ไปทำไม? แล้วเราจะขอบคุณตัวเองในวันที่โอกาสมาถึง
"ความมั่นคงไม่ได้อยู่ที่บริษัท แต่อยู่ที่ความสามารถของเรา" เตรียมตัวไว้ให้พร้อมอยู่เสมอ เพราะความสามารถมิอาจฝึกได้ในวันเดียว
มีความสามารถ ก็มีความมั่นคง รับรองว่าเศษฐกิจแบบนี้เราได้ขุดค้นความสามารถมาใช้อย่างแน่นอน.
