Dec 24, 20181 min
มันไม่ง่ายที่เราจะตั้งใจทำงาน
ในเมื่อตลอดปี มีวันหยุดเยอะเหลือเกิน
เหมือนละครที่พักโฆษณาบ่อย
เหมือนนักมวยที่ต่อย ๆ อยู่
สปอนเซอร์ขึ้นเวทีมาแจกทอง
กว่าจะรวบรวมอารมณ์ได้...หมดปีพอดี
เราใช้เวลาฉลองปีใหม่กันนานมาก
ตั้งแต่ปีใหม่ฝรั่ง ปีใหม่จีน มาจนปีใหม่ไทย
กว่าจะฉลองเสร็จ เกือบหมดเดือนเมษา
สรุปแล้วใช้ 1 ปีไปถึง 5 เดือน
(ธันวา มกรา กุมภา มีนา เมษา)
ยังไม่นับวันหยุดที่ตรงเสาร์อาทิตย์
ก็ต้องมีชดเชยวันหยุดให้ด้วย
(แต่ไม่เคยชดเชยวันทำงาน)
สักพักพอเข้าหน้าฝน
เราบ่นว่าเดินทางลำบาก
ฝนตก เฉอะแฉะ บรรยากาศน่านอน
(แต่พอหน้าร้อน ก็บ่นว่าไม่มีอารมณ์)
เผลอแป๊บ ๆ ก็ปลายปีอีกแล้ว
เตรียมตัวฉลองคริสต์มาสตลอดทั้งธันวาคม
แล้วก็วนเวียนอยู่อย่างนี้
ปีนึง ๆ จึงผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย
...แต่เราก็ยังบ่นว่ามีวันหยุดน้อยเกินไป
คนส่วนมากรอคอยวันหยุด
คนส่วนน้อยรอคอยวันทำงาน
ใครบางคนว่าไว้แบบนั้น
เป็นได้หรือเปล่า
...เพราะเขาไม่ชอบงานที่ทำอยู่?
จึงรู้สึกว่าหยุดเท่าไหร่ก็ไม่พอ
เวลาที่วัดด้วยนาฬิกา เดินตรงกันทุกเรือน
แต่ "เวลา" ที่วัดด้วยใจ
เป็นเรื่องของ "อารมณ์และความรู้สึก"
ช้า-เร็วไม่เท่ากัน
รู้สึกดี...เวลาก็ผ่านไปเร็ว
รู้สึกแย่...เวลาก็ผ่านไปช้า
เวลาหนึ่งชั่วโมง
จึงไม่เคยเท่ากันในความรู้สึก
อัจฉริยะอย่างไอน์สไตน์
อธิบายเรื่องเวลาอย่างแฝงไว้ด้วยอารมณ์ขันว่า
"การวางมือไว้บนเตาร้อนเพียง 1 นาที
ให้ความรู้สึกเหมือนยาวนานกว่า 1 ชั่วโมง
แต่การนั่งกับสาวสวย นาน 1 ชั่วโมง
ให้ความรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปแค่ 1 นาที"
ผมพูดถึงเรื่องนี้ เพื่ออยากให้เราถามตัวเองว่า
"เวลาส่วนใหญ่ของเราในแต่ละวัน ผ่านไปเร็วหรือช้า?"
"เราจ้องดูนาฬิกา นับถอยหลังเวลาเลิกงานวันละกี่รอบ?"
"รู้สึกว่าวันเสาร์-อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็วใช่ไหม?"
"เอาแต่เฝ้ารอวันหยุดยาวใช่หรือไม่?"
บางทีคำตอบของคำถามเหล่านี้
อาจบอกเราว่ากำลังทำสิ่งที่ "ใช่" อยู่หรือเปล่า?
ถ้าไม่เคยฟัง "เสียงเรียกร้องภายในหัวใจ"
ว่าชีวิตต้องการอะไรกันแน่
แต่ละวันจะถูกลากไปทางโน้นที ทางนี้ที
สุดท้ายเวลาจะพัดผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เร็ว...แต่ไร้จุดหมาย
เงยหน้าอีกที ก็อยู่ปลายชีวิตแล้ว
ลองนั่งคุยกับตัวเองบ่อย ๆ
ค้นใจตัวเองว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตนี้
หาเป้าหมายให้เจอว่าอยากทำอะไร
เมื่อวันที่หาเป้าหมายในชีวิตเจอ
ชีวิตแต่ละวันจะ "มันส์" มาก
ไม่มีใครอยากมีชีวิตที่วางไว้บนเตาร้อน
หา "สาวสวย" ของเราให้เจอ
จะไดัใช้ชีวิตทุกชั่วโมงไปกับเธอ
แล้วเราจะไม่ต้องรอคอยวันหยุดอีกเลย